Η πλειοψηφία των οικογενειών ανήκουν στους Αρβανίτες.
Όχι
Αρβανίτικα
Μία.
Δεν ήταν οικογενειακές. Ανήκαν στην Μητρόπολη.
Ένα
Το 1956.
Γεωργία και κτηνοτροφία.
Σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι
Όλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
Σήμερα καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα
Όχι
Όχι
Απο πενήντα και πάνω.
Δυο ή τρεις
30 στρέμματα.
Υπήρχε
Απο την ίδρυση του χωριού.
Όχι
Όχι
Όχι
Δεν υπήρχε
Δεν πλήρωναν.
Δεν χωρίζονταν σε κοινωνικές τάξεις.
Ναι
Συμμετείχαν και άνδρες και γυναίκες. Κατά κάποιο τρόπο ήταν υποχρεωτική στους άνδρες απο ηλικία 20 ετών.
Όχι
Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στις γεωργικές εργασίες θέρος και τρύγος.
Για το χτίσιμο των σπιτιών, τοίχων, περιφράξεων χτημάτων, άνοιγμα πηγαδιών.
Και στους άνδρες και στις γυναίκες ήταν το ίδιο.
Ο πατέρας και η μάνα του άνδρα, το ανδρόγυνο, τα παιδιά και τα ανύπαντρα αδέλφια του άντρα.
Πατέρα, μάνα
Παππού
Γιαγιά
Παππού
Γιαγιά
Με τα ονόματά τους
Με τα ονόματά τους
Με τα ονόματά τους
Με τα ονόματά τους
Όχι
Όχι
Με το όνομά τους
Θείο
Θεία
Θείους
Ανήψια
Αγόρι - κορίτσι - κόρη
Όχι
Μιλαδέλφια
Μπινάρια
Συμπεθέρους
Πατέρα
Μάνα
Κουνιάδο -κουνιάδα
Πατέρα
Μάνα
Κουνιάδο - κουνιάδα
Με το όνομά του
Με το όνομά του
Με το όνομά του
Με το όνομά της
Με το όνομά της
Με τα ονόματά τους
Το όνομα το όριζε ο πατέρας. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού απο τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς απο τον πατέρα. Αν ο νονός ήταν πρόσωπο με αξίωμα έδινε αν ήθελε αυτός το όνομα.
Οι άνδρες έκαναν όλες τις δουλειές έξω απο το σπίτι. Οι γυναίκες έκαναν τις δουλειές του σπιτιού και άλλες έξω απο το σπίτι (μεταφορά ξύλων, όργωμα, θερισμός, φρόντιζαν τα ζώα, φύλαγαν τα κοπάδια κ.α.)
Το φύλαγμα του κοπαδιού, το άρμεγμα και την κατασκευή τυριού.
Δεν υπήρχε αλιεία.
Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
Σκάψιμο των αμπελιών, χτίσιμο οικοδομών.
Μόλις τέλειωναν τον Δημοτικό.
Πρώτα παντρευόντουσαν τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια. Αν βέβαια η διαφορά ηλικίας μεταξύ αγοριών και κοριτσιών ήταν μεγάλη, παντρευόταν πρώτα το αγόρι.
Οι γυναίκες μετά τα 16 παντρεύονταν. Οι άνδρες μετά απο το στρατιωτικό. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη απο τον άνδρα. Υπήρχαν τέτοια ζευγάρια.
Την εποχή εκείνη συνήθως το ανδρόγυνο, ήταν απο το ίδιο χωριό. Σε ορισμένες περιπτώσεις έπαιρναν νύφη ή γαμπρό απο διπλανά χωριά.
Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού, αλλά και στο πατρικό της νύφης αν η νύφη ήταν μοναχοκόρη ή τα άλλα αδέλφια της είχαν φύγει απο το πατρικό σπίτι.
Οι δυο πρώτοι πολλές φορές που παντρευόντουσαν έμεναν στο πατρικό σπίτι. Στην περίπτωση αυτή ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν κι έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν κάτων απο την ίδια στέγη. Αν τα αγόρια ήταν πολλά, προσπαθούσαν να βρουν άλλα σπίτια να μείνουν ή έχτιζε καινούριο ο πατέρας του γαμπρού αλλά και ο πατέρας της νύφης.
Την κρατούσαν.
Όταν γινόντουσαν πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι τότε χώριζαν.
Συνήθως έμενε ο μεγαλύτερος γιος αλλά έχομε και περιπτώσεις που έμεναν και τα άλλα αγόρια. Σπάνια έμενε η κόρη.
Αν είχε μόνο κορίτσια.
Δεν πήγαιναν.
Όποιο κορίτσι παντρευόταν πρώτο. Συνήθως ο γαμπρός έμενε σώγαμπρος αν δεν είχε ο ίδιος περιουσία.
Έπαιρνε την καθιερωμένη προίκα απο την αρχή και στο τέλος υπήρχε η πιθανότητα να πάρει το λεγόμενο "γεροντομοίρι" δηλαδή αυτά, που δεν είχαν μοιράσει οι γονείς στα παιδιά, αλλά τα κρατούσαν οι ίδιοι.
Δεν έπαιρνε ο γαμπρός το επώνυμο του πεθερού, ούτε και τα παιδιά.
Όχι
Δεν υπήρχε.
Αν δεν ήταν συγγενείς μπορούσαν να παντρευτούν.
Δεν υπήρξε παλαιότερα στο χωριό περίπτωση διαζυγίου.
Ο νονός του γαμπρού.
Το πρώτο το βάφτιζε αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι. Τα υπόλοιπα τα βάφτιζαν άλλοι.
Προτιμούσαν να είναι φίλος, ή πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος. (Συνήθως βουλευτές, δασκάλους, καθηγητές, εμπόρους).
Επιτρεπόταν αλλά απέφευγαν συνήθως να παντρεύονται.
Δεν μπορούσαν.
Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση εδώ στο χωριό.
Υπήρχε
Γινόταν με προικοσύμφωνα σε μεγάλης αξίας ακίνητα.
Όχι
Συμβολαιογράφοι και μάρτυρες.
Χρήματα
Χωράφια.
Δεντρα και ζώα.
Όλα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα.
Όχι
Γενικά μεταβιβαζόταν στα παιδιά, ασχέτως αν ήταν αγόρια ή κορίτσια.
Εκτός απο τον πατέρα είχαν και οι αδελφοί υποχρέωση να συνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών και μάλιστα ο μεγαλύτερος απο τα αγόρια, είχε περισσότερο την ευθύνη.
Δεν είχε δικαίωμα να ζητήσει κληρονομικό μερίδιο απο την υπόλοιπη περιουσία την οποία έπαιρναν τα αγόρια.
Επιστρεφόταν στην οικογένειά της
Όχι
Τις περισσότερες φορές έπαιρναν το μερίδιο μετά το θάνατο του πατέρα. Υπήρχαν όμως περιπτώσεις που έπαιρναν το μερίδιο και κατά τη στιγμή του γάμου τους.
Όλα κληρονομούσαν το ίδιο.
Ήταν τις περισσότερες φορές μεγαλύτερο απο το μερίδιο των αγοριών.
Και προφορικά και με διαθήκη.
Γινόταν και με λαχνό στην περίπτωση των αγοριών. Δηλαδή αφού πρώτα έπαιρναν οι κόρες την περιουσία, κατόπιν τα υπόλοιπα μοιραζόντουσαν τα αγόρια με λαχνό.
Όπως όριζε ο νόμος περί κληρονομιάς δηλ το 1/3 της περιουσίας της συζύγου.
Κληρονομικά δικαιώματα είχαν μόνο οι συγγενείς του συζύγου (δηλ αδέλφια, ανίψια κ.α)
Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
Και στις δυο περιπτώσεις ήταν το ίδιο, αρκεί να υπήρχαν αρμονικές σχέσεις μεταξύ των δύο οικογενειών.
Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
Παιδιά αδελφών ή και ξένων.
Το υιοθετημένο παιδί είχε τα ίδια κληρονομικά δικαιώματα με το κανονικό παιδί.
Συκιές Αυλωναρίου Ευβοίας - Identifier: 119322
Internal display of the 119322 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)