Γαλατσάδες

Γαλατσάδες

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Γαλατσάδες
  4. 452
  5. Ιστιαίας
  6. Ευβοίας
  7. Γαλατσάδες
  8. Όχι
  9. Δύο οικογένειες πρόσφυγες.
  10. Όχι
  11. Μία.
  12. Όχι
  13. Ένα
  14. Υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι
  15. Σιτάρι, κριθάρι
  16. Και το σιτάρι και το κριθάρι προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
  17. Καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα.
  18. Όχι
  19. Όχι
  20. 3000-4000 στρ (δασοτεμάχια)
  21. 3-4 οικογένειες
  22. 40 στρ. Περίπου δασοτεμαχίου στον κάθε κληρούχο.
  23. Υπήρχε
  24. Απο το 42 και 43 και μετά.
  25. Ούτε υπήρχαν, ούτε υπάρχουν.
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Η κοινοτική οργάνωση ήταν περίπου η ίδια.
  29. Όχι
  30. Οι αφεντάδες και τα βουκόλια δηλ οι τσιφλικάδες και οι απλοί άνθρωποι.
  31. Ναι
  32. Η συμμετοχή ήταν προσωπική για όλους τους άνδρες απο 18 χρονών μέχρι 65. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  33. Τον τιμωρούσαν με πρόστιμο.
  34. Δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο η αλληλοβοήθεια στις οικογένειες της Κοινότητας. Πήγαιναν για βοήθεια στον τρύγο, στα καμίνια κτλ
  35. Σπάνια
  36. Ναι υπήρχε. Στο τρίψιμο του καλαμποκιού, στον τρύγο κτλ
  37. Κείνα τα χρόνια ζούσαν μαζί όλοι σε μια οικογένεια. Δηλαδή οι γονείς του ζευγαριού ή αδελφός ή αδελφή του άνδρα ή της γυναίκας.
  38. Πατέρα και μάνα
  39. Παππού
  40. Μανού.
  41. Παππού
  42. Μανού
  43. Αγγόνια
  44. Αγγόνια
  45. Αδελφό
  46. Αδελφή
  47. Όχι
  48. Όχι
  49. Αδελφό - αδελφή
  50. Μπάρμπα
  51. Θειά
  52. Μπάρμπα και θειά
  53. Ανήψια
  54. Με τα ονόματά τους
  55. Το πρώτο έπαιρνε το όνομα του παππού ή της γιαγιάς.
  56. Κανονικά όπως και τα άλλα.
  57. Μπιάνρια λέγονταν τα δίδυμα ή δίδυμα.
  58. Συμπεθέρους
  59. Πατέρα
  60. Μητέρα (Μάνα)
  61. Κουνιάδο, κουνιάδα ή με τα ονόματά τους
  62. Πατέρα
  63. Μάνα
  64. Κουνιάδο και κουνιάδα.
  65. Με το όνομά του
  66. Με το όνομά του
  67. Με το όνομά του
  68. Με το όνομά της
  69. Με το όνομά της
  70. Κυρά και η σύζυγος τον άνδρα της αφέντη ή με το όνομά του
  71. Του παππού απο τον πατέρα. Αν το δεύτερο ήταν κορίτσι, πάλι έπαιρνε το όνομα της οικογένειας του άνδρα και στη συνέχεια έπαιρναν όνομα απο την οικογένεια της νύφης. Ο νονό έδινε όνομα δικό του όταν είχαν καλυφθεί τα ονόματα και των δυο οικογενειών.
  72. Οι άνδρες ασχολούνταν με τα δασικά προϊόντα (υλοτόμοι). Οι γυναίκες κουβαλούσαν νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα, κουβαλούσαν κι έκοβαν ξύλα με την κουργιαστή.
  73. Σκάλισμα, βοτάνισμα, θέρισμα, σπορά καρπών.
  74. Μένανε στο μαντρί και τυροκομούσαν.
  75. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
  76. Το όργωμα των χωραφιών, την υλοτομία και ξυλανθρακοποιοία
  77. Απο 10 χρονών περίπου, έκαναν τις ίδιες δουλειές περίπου αγόρια και κορίτσια.
  78. Έπρεπε να παντρευτούν πρώτα όλα τα κορίτσια και μετά έπαιρναν σειρά τα αγόρια απο το μεγαλύτερο.
  79. Το αγόρι μετά που θα γυρνούσε απο φαντάρος και το κορίτσι συνήθως απο τα 20 χρόνια. Δεν ήταν επιτρεπτό να είναι η γυναίκα μεγαλύτερη απο τον άνδρα.
  80. Α) Όχι. Β) Τους γαμπρούς τους διάλεγαν συνήθως απο την δικιά μας περιοχή γιατί οι γυναικείες δουλειές ήταν ελάχιστες.
  81. Κυρίως στο πατρικό το σπίτι του γαμπρού και δεν αποτελούσε αυτό το σπίτι προίκα της νύφης.
  82. Σε πολλές περιπτώσεις εργάζονταν όλοι μαζί, όπως τρώγανε μαζί και μένανε κάτω απο την ίδια στέγη.
  83. Ναι.
  84. Συνήθως όταν πέθαινε ο πατέρας ή όταν γίνονταν πολλοί κάτω απο την ίδια στέγη και δεν χωρούσαν και βοηθούσαν όλοι μαζί κι έφτιαχναν ένα δεύτερο σπίτι.
  85. Συνήθως έμενε ο μικρότερος γιος.
  86. Συνήθως όταν είχε μείνει με μια κόρη και να ήταν κάπως ευκατάστατος.
  87. Εθεωρείτο κάπως υποτιμητικό και δεν πήγαιναν.
  88. Για το μικρότερο.
  89. Δεν ήταν υποχρεωμένος ο πεθερός να γράψει στον γαμπρό του μέρος της περιουσίας, αλλά συνήθως στο τέλος έπαιρνε το σπίτι.
  90. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα.
  91. Εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να παντρευτούν πρώτα ξαδέλφια.
  92. Υπήρχε γιατί εθεωρείτο στενή συγγένεια.
  93. Μπορούσαν να παντρευτούν την στιγμή που δεν είχαν συγγένεια.
  94. Όχι
  95. Το στεφάνωνε ο νονός του γαμπρού.
  96. Συνήθως το πρώτο παιδί το βάφτιζε ο κουμπάρος ενώ δεν υπήρχε περίπτωση τα παιδιά της οικογένειας να έχουν τον ίδιο νονό.
  97. Εαν άλλαζαν κουμπάρο, προτιμούσαν συνήθως να είναι φίλος.
  98. Απαγορευόταν ο γάμος.
  99. Όχι
  100. Σε καμμιά.
  101. Όχι στις περισσότερες περιπτώσεις.
  102. Προφορικά
  103. Όχι
  104. Ο πατέρας και τα αδέλφια της νύφης.
  105. Όχι
  106. Όχι
  107. Όχι
  108. Όχι
  109. Όχι
  110. Όταν έμενε ένα κορίτσι περασμένης ηλικίας έπαιρνε κάτι παραπάνω επειδή εθεωρείτο οτι πρόσφερε περισσοτερο στην οικογένεια κτλ
  111. Όχι
  112. Η προίκα της μάνας δεν μεταβιβαζόταν σαν προίκα στις κόρες της κι αν αποκτούσε μόνο γιους η προίκα της μεταβιβαζόταν στον μικρότερο σαν γεροντομοίρι.
  113. Όχι
  114. Όχι
  115. Παρέμενε στον άνδρα της.
  116. Όχι
  117. Κανένας
  118. Συνήθως η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας γινόταν όταν πέθαινε ο πατέρας και τα αγόρια της οικογένειας μοιράζανε την περιουσία για μεν τα χωράφια με την τριχιά, τα δε υπόλοιπα δια λόγου ή και με κλήρο.
  119. Τα θεωρούσαν ίσα.
  120. Έπαιρναν αγόρια και κορίτσια ίσο μερίδιο και σε μερικές περιπτώσεις έπαιρναν μεγαλύτερο μερίδιο τα κορίτσια.
  121. Συνήθως προφορικά
  122. Γινόταν με λαχνό και συνήθως όταν πέθαινε ο πατέρας ή γινόταν κάποια παρεξήγηση ανάμεσα στα αδέλφια.
  123. Όταν πέθαινε ο άνδρας σχεδόν όλη η περιουσία ανήκε στη γυναίκα.
  124. Κυρίως τα ανίψια του άνδρα και της γυναίκας.
  125. Τον κληρονομούσαν οι κόρες.
  126. Μπορούσε ένα παιδί να κληρονομήσει τον αδελφό του πατέρα του αν δεν είχε παιδιά όπως επίσης μπορούσε να κληρονομήσει και τον αδελφό της μάνας του.
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Προτιμούσαν συνήθως παιδιά αδελφών.
  129. Οτι κληρονομικά δικαιώματα είχαν και τα κανονικά παιδιά.