Δαμιά

Δαμιά

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Δαμιά
  4. 456
  5. Ροβιών
  6. Χαλκίδας
  7. Ευβοίας
  8. Δαμιά. Δεν υπήρξε ποτέ άλλη ονομασία.
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Δεν υπήρξαν διάλεκτοι. Ανέκαθεν μιλούσαν όπως και σήμερα.
  13. Μία, αυτή που υπάρχει και σήμερα.
  14. Η εκκλησία αυτή δεν ήταν οικογενειακή.
  15. Ένα
  16. Δεν υπάρχει ακριβής πληροφορία
  17. Γεωργία και κτηνοτροφία.
  18. Κυρίως στάρια, καλαμπόκια, ρεβύθια.
  19. Δεν έφτανε η παραγωγή για να γίνει εμπόριο. Το εμπόριο άρχισε τα τελευταία χρόνια.
  20. Και σήμερα καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα (στάρι, καλαμπόκι). Εξακολουθούν. Δεν υπάρχουν νέες.
  21. Παλιά το χωριό ανήκε στο μοναστήρι του Αγίου Δαυίδ. Έγινε απαλλοτρίωση και μοιράστηκε στους κατοίκους.
  22. Δίναν περίπου 33% απο την παραγωγή.
  23. Όχι, μέχρι την απαλλοτρίωση.
  24. Τουλάχιστον 100 στρέμματα.
  25. Ένας ή δύο
  26. 75 στρέμ
  27. Υπήρχε
  28. Απο το 33 κι έπειτα.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Όχι. Πάντα τα Δαμιά υπήρξαν οικισμός των Ροβιών. Ανήκαν στην Κοινότητα Ροβιών.
  33. Φορολογούσε η Κοινότητα.
  34. Δεν υπήρχαν τάξεις. Οι κάτοικοι διακρίνονταν απο τον αριθμό των ζωντανών που είχε.
  35. Ναι
  36. Υπήρχε εθηλαματική προσφορά απο 20 χρονών και πάνω. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  37. Όχι
  38. Δεν ήταν γενικό φαινόμενο. Υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ συγγενών σε γεωργικές κυρίως εργασίες.
  39. Ναι, ίσχυε σε όλες τις εργασίες απο συγγενικά όμως και μόνο πρόσωπα.
  40. Όχι.
  41. Απο 5-7 κατά μέσο όρο (ο πατέρας του άνδρα, η μητέρα του, η γυναίκα του, τα παιδιά του).
  42. Πατέρα - Μάνα
  43. Παπού
  44. Γιαγιά
  45. Παπού
  46. Γιαγιά
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά τους
  51. Όχι. Σε συζητήσεις όμως όταν αναφερόνταν σε αυτόν χρησιμοποιούσαν τον όρο "μεγαλύτερος"
  52. Το ίδιο "μεγαλύτερη"
  53. Με το όνομά τους
  54. Θείο
  55. Θεία
  56. Θείο - θεία
  57. Με το όνομά τους
  58. Με το όνομά τους
  59. Έπρεπε στα πρωτότοκα παιδιά να δοθεί το όνομα του παπού (ή της γιαγιάς για τα κορίτσια) πατέρα ή (μητέρα) του άνδρα. Για τα υστερότοκα δεν υπήρχε περιορισμός.
  60. Προγόνια ή πρόγονοι.
  61. Δίδυμα (δεν υπήρχε άλλη λέξη)
  62. Συμπέθερο -α
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Αφέντη (όταν όμως έκανε συζήτηση γι αυτούς χρησιμοποιούσε τον όρο "κουνιάδος -α")
  66. Πατέρα
  67. Μητέρα
  68. Με το όνομά τους
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά του
  72. Νύφη
  73. Νύφη
  74. Ο σύζυγος τη σύζυγο "γυναίκα" ή με το όνομά της. Η σύζυγος το σύζυγο "Άντρα" ή με το όνομά του.
  75. Για το πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού απο τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς απο πατέρα. Για τα άλλα παιδιά ήταν στην κρίση του νονού κι ελάχιστες φορές του πατέρα.
  76. Οι γυναίκες βοηθούσαν σε όλες γενικά τις εργασίες.
  77. Θέρο, βοτάνισμα, τρύγο.
  78. Καθημερινά έπρεπε να παν στο κοπάδι. Εκεί άρμεγαν, δίναν τροφή, καθάριζαν (σκούπισμα κλπ)
  79. Δεν υπήρχε αλιεία.
  80. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
  81. Όργωμα, σπορά.
  82. Απο 10 περίπου χρονών.
  83. Τα αγόρια έπρεπε να περιμένουν να παντρευτεί τουλάχιστον το μεγαλύτερο κορίτσι.
  84. Για τις γυναίκες απο 20 και πάνω. Για τους άνδρες απο 24 και πάνω. Μπορούσε ένα άντρας να πάρει μεγαλύτερη γυναίκα.
  85. Όχι. Τότε δεν εξετάζανε τόπο καταγωγής. Όσον αφορά τα χωριά δεν υπήρχε περιορισμός.
  86. Πάντα στο πατρικό του γαμπρού.
  87. Μέχρι δύο αγόρια μπορούσαν να φέρουν τις νύφες στο πατρικό τους. Τότε ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτω απο την ίδια στέγη.
  88. Ναι.
  89. Όταν πέθαινε ο πατέρας ή όταν γίνονταν πολλοί ή σε περιπτώσεις που διαφωνούσαν.
  90. Προτιμούσαν πάντα το μικρότερο παιδί.
  91. Όταν δεν είχε αγόρι.
  92. Όχι
  93. Πάντοτε για το μικρότερο.
  94. Ο πεθερός ήταν υποχρεωμένος να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας.
  95. Δεν άλλαζε ποτέ το επώνυμο του γαμπρού και τα παιδιά το επώνυμο του πατέρα τους.
  96. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια περίπτωση στο χωριό.
  97. Υπήρχε
  98. Μπορούσαν να παντρευτούν.
  99. Όχι
  100. Ο νονός του γαμπρού
  101. Το πρώτο αυτός που στεφάνωνε. Για τα υπόλοιπα δεν υπήρχε περιορισμός.
  102. Δεν υπήρχε περιορισμός στο ζήτημα αυτό.
  103. Συνήθως απέφευγαν κάτι τέτοιο.
  104. Όχι
  105. Σε καμμιά.
  106. Ναι
  107. Με προικοσύμφωνα.
  108. Όχι
  109. Τα συνέτασσαν οι συμβολαιογράφοι. Τα υπέγραφαν ο πατέρας της νύφης και δύο μάρτυρες.
  110. Χρήματα. Ανάλογα με τις δυνάμεις του πατέρα και μέχρι 30.000 δρχ
  111. Όχι
  112. Χωράφια έπαιρνε.
  113. Όχι
  114. Όχι. Ήταν στην κρίση του πατέρα το ποσό της προίκας που έδινε σε κάθε κορίτσι.
  115. Όχι
  116. Η προίκα της μητέρας ήταν στη διάθεση και των γονιών.
  117. Όχι. Μόνο σε περιπτώσεις θανάτου του πατέρα.
  118. Όταν γινόταν προικοσύμφωνο δεν μπορούσε να ζητήσει τίποτε.
  119. Αν υπήρχε προικοσύμφωνο παρέμενε στον άνδρα.
  120. Όχι
  121. Ανάλογα με τις περιστάσεις.
  122. Το ζήτημα αυτό επαρίονταν στην κρίση του πατέρα.
  123. Ήταν επίσης στην κρίση του πατέρα.
  124. Με διαθήκη
  125. Όταν είχε πεθάνει ίσχυε ο λαχνός μεταξύ των αδελφών.
  126. Σύζυγος και παιδιά μοιραζόνταν την περιουσία.
  127. Κληρονομικά δικαιώματα είχαν και οι αδελφοί των συζύγων.
  128. Μόνο οι κόρες του.
  129. Μπορούσε. Το ίδιο και με τον αδελφό της μητέρας του.
  130. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  131. Πάντα παιδιά αδελφών.
  132. Κληρονομούσε όπως και το πραγματικό παιδί.