Λίμνη Ευβοίας

Λίμνη Ευβοίας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Λίμνη Ευβοίας
  4. 466
  5. Λίμνης
  6. Χαλκίδας
  7. Ευβοίας
  8. Ελύμνιον
  9. Όχι
  10. Πρόσφυγες μικρασιάτς κυρίως Μαρμαρινοί. Συγχωνεύτηκαν με τους ντόπιους.
  11. Όχι. Στην αρχή κατοικούσαν σε παράγκες ή στα σπίτι των ντόπιων.
  12. Την παλαιοελλαδίτική διάλεκτο
  13. Μια κυρίως εκκλησία. Από μαρτυρίες έγραφαν μάλλον πριν το 1834.
  14. 1 κυρίως εκκλησία ανήκε στην κοινότητα. Άλλες δύο που παλιά υπήρχαν ανήκαν σε οικογένειες. Σήμερα πολλά ερημοκκλήσια ανήκουν σε οικογένειες
  15. Ένα
  16. Υπάρχει στο σχολείο μαθητολόγιο του 1837
  17. Ναυτικοί, εργάτες μεταλλείων, λίγοι γεωργοί, λίγοι κτηνοτρόφοι, λίγοι ψαράδες
  18. Ελιές, αμπέλια, λίγα σιτηρά
  19. Όλα για αυτοκατανάλωση
  20. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες και λίγα λαχανικά ακόμη και εσπεριδοειδή
  21. Ήταν κεφαλοχώρι και έδρα του δήμου Αιγαίων. Αργότερα Δήμος Λίμνης.
  22. Όχι, οι κάτοικοι είχαν αγοράσει τον τόπο, το χωριό, τα δάση και τα νερά από τους Τούρκους. Υπάρχουν και εθνικά δάση.
  23. Μικρή κτηνοτροφία
  24. Υπήρχε ανέκαθεν μικρή οικόσιτη κτηνοτροφία
  25. Όχι
  26. Όχι
  27. Ναι. Εργοστάσιο ρητίνης που έβγαζε νέφτι και κολοφόνιο. Ήταν κοντά Αγγλοελληνική εταιρεία "Κατούνια" εξορύξεως λευκόλιθων.
  28. Σταμάτησαν
  29. Χαράτσι στους Τούρκους. Φόρους στο κράτος.
  30. 1)Ναυτικοί: προνομιούχος τάξη, 2)γεωργοί, 3)αγωγιάτες, 4)εργάτες (στεριανοί)
  31. Όχι (λίγες φορές)
  32. Κατόπιν αποφάσεως του δημάρχου ήταν υποχρεωτική για όλους. Γυναίκδες δεν συμμετείχαν. Όποιος δεν μπορούσε πλήρωνε.
  33. Μάλλον διαζόταν
  34. Τρύγο, θέρο, μάζεμα ελιών
  35. Ναι. Ύφανση, παρασκευή σαπουνιού, προετοιμασί προικών κ.α.
  36. Το ανδρόγυνο, ο πατέρας και η μάνα του άνδρα και μερικές φορές τα πεθερικά του άνδρα. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που ο άνδρας πήγαινε "σώγαμπρος"
  37. Πατέρας, μάνα, μητέρα, παπού, γιαγιά και μανού
  38. Παπού
  39. Γιαγιά ή μανού
  40. Παπού
  41. Γιαγιά ή μανού
  42. Με τα ονόματά τους
  43. Με τα ονόματά τους
  44. Με τα ονόματά τους
  45. Με τα ονόματά τους
  46. Ο μεγάλος
  47. Με τα ονόματά τους. Τον τελευταίο αδερφό τον έλεγαν ο μικρός
  48. Θείο ή μπάρμπα
  49. Θεία ή θειά ή θείτσα
  50. Θείο ή μπάρμπα, θειά, θειά ή θείτσα
  51. Με τα ονόματά τους ή ανηψιέ
  52. Με τα ονόματά τους
  53. Ο μεγάλος ή ο μικρός όχι πάντα
  54. Μηλαδέρφια
  55. Μπινιάρια
  56. Συμπεθέρους
  57. Πατέρα
  58. Μάνα ή μητέρα
  59. Με το όνομά της
  60. Πατέρα
  61. Μητέρα ή μάνα
  62. Με το όνομά της
  63. Γαμπρό
  64. Γαμπρό
  65. Γαμπρό ή το όνομά του
  66. Νύφη ή το όνομά της
  67. Νύφη ή το όνομά της
  68. Γυναίκα, άνδρας και περισσότερο με το όνομά τους
  69. Το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του πατέρα του άνδρα και το πρώτο κορίτσι το όνομα της μητέρας του άνδρα. Τα υπόλοιπα τα ονόματα των γονιών της μητέρας. Σε σπάνιες περιπτώσεις η νονα ή νονός έδινε δικό του όνομα.
  70. Κουβαλούσαν ξύλα, νερό από τη βρύση, φρόντιζαν τα ζώα, βοηθούσαν λίγο στις γεωργικές δουλειές (τρύγο, μάζεμε ελιών κλπ)
  71. Τρύγο, μάζεμα ελιών, καθάρισμα βλαστών αμπελών, θειάφισμα
  72. Φρόντισαν τις γίδες και τις κότες
  73. Τραβούσαν κουπί, βοηθούσαν λίγο στα δίχτυα
  74. Λίγες γυναίκες εργάζονταν σε βιοτεχνίες και λίγες στα μεταλλεία
  75. Εκτός από τις δουλειές που αναφέρονται πιο πάνω όλες οι άλλες δουλειές θεωρούνταν ανδρικές
  76. Από 10 - 12 ετών μπαρκάριζαν στα καράβια. Τα κορίτσια έμεναν συνήθως στα σπίτια.
  77. Πρώτα τα κορίτσια και ύστερα τα αγόρια
  78. Από 16 χρονών και πάνω. Συνήθως ο μεγαλύτερος ήταν ο άνδρας, υπήρχαν όμως περιπτώσεις σπάνιες που μεγαλύτερη ήταν η γυναίκα.
  79. Προτιμούσαν γυναίκες από τον τόπο τους
  80. Συνήθως στο σπίτι του γαμπρού αλλά και της νύφης αν αυτή ήταν μοναχοπαίδι
  81. Όχι
  82. Πολλές φορές ναι
  83. Όταν πέθαινε ο πατέρας. Ο γάμος κάποιου αδερφού ή κάποιος καυγάς.
  84. Συνήθως ο μικρότερος γιός
  85. Αν ο γαμπρός δεν διέθεται στάγη ή αν η νύφη ήταν μοναχοπαίδι
  86. Σπάνια
  87. Μάλλον αυτή που θα παντρευόταν τελευταία
  88. Μέρος της περιουσίας του
  89. Ο γαμπρός πάντα διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά του πατέρα τους
  90. Σπάνια τα δεύτερα ξαδέρφια. Ναι από τρίτα και έπειτα. Υπήρχαν δύο περιπτώσεις που πάρθηκαν πρώτα ξαδέρφια.
  91. Όχι πολύ σοβαρό
  92. Όχι
  93. Σπάνιες
  94. Ο νονός του γαμπρού
  95. Αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι το πρώτο παιδί. Διάφοροι άλλοι τα υπόλοιπα. Υπήρχαν και περιπτώσεις που είχαν τον ίδιο νονό.
  96. Προτιμούσαν συγγενή ή φίλο, αν και οι φτωχιές οικογένειες κολακεύονταν με πλούσιους κουμπάρους
  97. Απαγορευόταν
  98. Όχι
  99. Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια
  100. Ναι
  101. Και με τις δύο περιπτώσεις
  102. Όχι
  103. Συμβολαιογράφος
  104. Λίγα χρήματα και συνήθως κτήματα
  105. Σπάνια
  106. Στο χωριό
  107. Ναι
  108. Δέντρα ναι
  109. Ανάλογα με την πίεση που ασκούσε ο γαμπρός
  110. Όχι
  111. Όχι
  112. Είχαν υποχρέωση άσχεετα αν ζούσε ή όχι ο πατέρας
  113. Συνήθως όχι
  114. Αν ήταν ακίνητα, συνήθως μοιράζονταν ανάμεσα στον άνδρα της και στους δικούς της
  115. Όχι
  116. Ανάλογα με τις περιστάσεις
  117. Ίσα μερίδια, εκτός κι αν κάποιος είχε δυσαρεστήσει σοβαρά τους γονείς του οπότε δεν του έδιναν μερίδιο
  118. Σηνήθως ίσα μερίδια αν δεν έπαιρνε προίκα
  119. Και με τους δύο τρόπους, τα τελευταία χρόνια όμως περισσότερο με διαθήκη ή δωρεά
  120. Όταν υπήρχε μεγάλο κτήμα ή σπίτι που έπρεπε να μοιρασθεί γινόταν με λαχνό
  121. Η χήρα μπορύσε να διεκδικήσει τα νομικά της δικαιώματα αν και συνήθως την περιουσία την έπαιρναν τα παιδιά και περισσότερο αυτός που αναλάμβανε τη συντήρησή της
  122. Τη μισή περιουσία την έπαιρναν οι συγγενείς του άνδρα
  123. Οι κόρες του
  124. Όχι. Εκτός από αυτό που θα έπαιρνε νόμιμα.
  125. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  126. Αν δεν ήταν δυνατό να πάρουν παιδιά συγγενών την έπαιρναν ορφανά
  127. Αυτά που οι νόμοι όριζαν