Λογγό

Λογγό

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Λογγό
  4. 514
  5. Βρεστού
  6. Ολυμπίας
  7. Ηλείας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Οχι δε μιλούσαν διάφορες διαλέκτους, μιλούσαν τη γλώσσα που και σήμερα μιλιέται στο χωριό.
  13. Υπήρχαν και υπάρχουν 3 εκκλησίες. Δεν ενθυμούνται πότε έχει κτιστεί η πρώτη.
  14. Ανήκαν στο χωριό
  15. Υπήρχε και υπάρχει και σήμερα ένα (1)
  16. Το 1946
  17. Ηταν οι ίδιες με τις τωρινές.
  18. Ελιές σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι.
  19. Όλα τα γεωργικά προϊόντα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Πουλούσαν όμως όταν επρόκειτο να αγοράσουν κάτι και χρειαζόντουσαν χρήματα.
  20. Εξακολουθούν να υπάρχουν οι ίδιες καλιέργιες.
  21. Ήταν τσιφλίκι, τώρα όμως όχι.
  22. Η οικονομική υποχρέωση ήταν 30% επί της σοδιάς. Σε περίπτωση όμως που ο εγαζόμενος το είχε ανάγκη ήταν δεκτό να πληρωθεί και σε χρήματα η αξία του φόρου.
  23. Όχι
  24. 100 στρέμματα καλλιεργήσιμα και δασικά διότι ήταν και το δάσος ιδιόκτητο.
  25. Πέντε (5)
  26. 50 στρέμματα καλλιεργήσιμα.
  27. Υπήρχε και μάλιστα αρκετή. Δεν πουλούσαν όμως ζώα.
  28. Με αργό ρύθμο μετά το 1940.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Υπήρχε ζωοκίνητο ελαιοτριβείο που το είχαν δυο αδέρφια, σήμερα όμως δεν υπάρχει.
  32. Σταμάτησε
  33. Το χωριό είναι συνοικισμός στο χωριό Βρεστό. Η κοινωτική οργάνωση μοιάζει εκείνη της παλαιάς εποχής.
  34. Πριν το 1940 δεν πλήρωναν κατόπιν πλήρωναν όπως και σήμερα, είχαν δε ειδικές ονομασίες για τον κάθε φόρο π.χ. Όταν έσφαζαν ζώα, το φόρο που πλήρωναν τον έλεγαν "σφάγειο".
  35. Χώριζαν σε δυο τάξεις τους μεγαλοκτήμονες και ακτήμονες. Οι ακτήμονες ήταν σχεδόν οι υπηρέτες των μεγαλοκτημόνων.
  36. Ήταν και λεγόταν προσωπική εργασία.
  37. Δεν ήταν υποχρεωτική (ανάλογα βέβαια με την περίπτωση και τη δυσκολία του έργου). Συμμετοχή είχαν από 20 χρονών κυρίως και πάνω. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  38. Τον τιμωρούσαν όχι όμως πάντα γιατί υπήρχε η ελαστικότητα από τον πρόεδρο της κοινότητας. Όταν τον τιμωρούσαν πλήρωνε στο δημόσιο ταμείο ποσό που αντιστοιχούσε στην πληρωμή των μερών που γινόταν η εργασία.
  39. Ήταν συνηθισμένο. Ίσχυε στις επείγουσες εργασίες. Πολές φορές όμως και σε άλλες εργασίες.
  40. Ισχυε και στην περίπτωση που κτίζονταν ένα σπίτι.
  41. Δεν ήταν πιο πολύ αναπτυγμένη αλλά γινόταν. Μια δουλειά στην οποία αλληλοβοηθούνταν οι γυναίκες ήταν το φτιάξιμο των μανεστρικών (τραχανά-χυλοπίτα)
  42. Συνήθως από 4 μέχρι 7 άτομα. Πατέρας του άνδρα και πεθερός της νύφης, μητέρα του άνδρα και πεθερά της νύφης. Αδερφός του άνδρα και κουνιάδος της νύφης, αδερφή του άνδρα και κουνιάδα της νύφης.
  43. Τον πατέρα πατέρα και τη μητέρα μάνα
  44. Παπούλι
  45. Γιαγιά
  46. Παπούλη
  47. Γιαγιά
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά του και με τη λέξη αδερφέ.
  51. Με το όνομά τους και μετη λέξη αδερφή.
  52. Οχι
  53. Οχι
  54. Με το όνομά τους
  55. Θείε-μπάρμπα
  56. Θεία
  57. Θείο και θεία αντίστοιχα.
  58. Με το όνομά τους.
  59. Με τα ονόματά τους
  60. Τα πρωτότοκα συνήθως έπαιραν το όνομα του πατέρα-μητέρας του άνδρα και τα υστερότοκα του πατέρα-μητέρας της γυναίκας.
  61. Ξεναδέρφια
  62. Δίδυμα
  63. Συμπέθερε-συμπεθέρα
  64. Πατέρα
  65. Μάνα
  66. Κουνιάδο-κουνιάδα ή με το όνομά του
  67. Πατέρα
  68. Μάνα
  69. Με το όνομα ή κουνιάδο κουνιάδα
  70. Με το όνομά του ή γαμπρέ ή παιδί μου
  71. Το ίδιο
  72. Με το όνομά του ή γαμπρέ
  73. Νύφη ήμε το όνομά της
  74. Το ίδιο
  75. Γυναίκα ή με το όνομά της άνδρα ή με το όνομά του.
  76. Το πρώτο παιδί συνήθως έπαιρνε το όνομα του πατέρα-μητέρας του άνδρα. Τα ονόματα των υπολοίπων τα όριζαν ως εξείς: έβαζαν ονόματα του πεθερού-πεθεράς του άνδρα. Σκοτομένου αδερφού της γυναίκας του άνδρα. Ο νονός ο ίδιος μπορούσε να δώσει το δικό του όνομα όταν του επέτρεπαν οι γονείς του παιδιού.
  77. Οι γυναίκες έκαναν όλες τις δουλειές του σπιτιού και ανεξέραιτα όλες τις δουλιές τις ανδρικές.
  78. Σε μερικές περιπτώσεις όλες. Π.χ. Αν κάποια ο άνδρας της δε μπορούσε να ανέβη να ρίξει ελιές ανέβαινε μόνη της.
  79. Πήγαινε με τα ζώα γιατί τότε η κτηνοτροφία ήταν νομαδική. Έπιζαν το γάλα, έκαναν τις μυζίθρες.
  80. Δεν υπήρχε αλιεία στο χωριό.
  81. Δεν υπήρχαν.
  82. Το όργωμα, το ρίξιμο των ελιών, το φόρτωμα, την εργασία με πληρωμή.
  83. Από το Δημοτικό. Πολές φορές δεν άφηναν τα παιδιά να πάνε σχολείο για να τους βοηθήσουν στις δουλειές.
  84. Κανονικά πρώτα όλα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια κατά σειρά ηλικίας πάντα.
  85. Είκοσι ετώ και πάνω μέχρι 25. ήταν επιτρεπτό να είναι η γυναίκα μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  86. Δεν ήταν απαραίτητο ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό. Συνηθιζόταν όμως να παίρνουν γυναίκες από το χωριό τους ή από κοντινά χωριά που τις γνώριζαν.
  87. Συνήθως στο πατρικό σπίτι του γαμπρού.
  88. Συνέβαινε αυτό και ζούσαν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη.
  89. Αλλοτε ναι και άλλοτε όχι.
  90. Τα αδέρφια χώριζαν όταν πέθαινε ο πατέρας ή όταν δεν τους χωρούσε το σπίτι. Χώριζαν όμως και σε περιπτώσεις που δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους.
  91. Οποιο παιδί ήθελαν οι γονείς.
  92. Οταν δεν είχε αγόρια.
  93. Οχι
  94. Για το μικρότερο
  95. Ηταν υποχρεωμένος να γράψει μέρος της περιουσίας στο όνμά του ή στο όνομα της κόρης που θα παντρευόταν.
  96. Δινόταν πάντα το επώνυμο του γαμπρού. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
  97. Οταν ήταν πρώτα ή δεύτερα ξαδέρφια. Δεν υπήρξε περίπτωση τέτοιου γάμου στο χωριό.
  98. Υπήρχε αν όμως επέμεναν μπορούσαν να παντρευτούν.
  99. Όχι
  100. Υπήρξαν οι λόγοι ήταν γιατί υπήρχαν εξωσυζυγικές σχέσεις είτε από τον άνδρα είτε από τη γυναίκα. Ένα ς άλλος λόγος ήταν η ασυμφωνία χαρακτήρων. Τότε ο άνδρας έδερνε τη γυναίκα αλύπητα οπότε ή έφευγε από μόνη της ή την έπαιρναν οι γονείς της.
  101. Ο νονός του γαμπρού. Σχεδόν πάντοτε στεφάνωνε ο νονός του γαμπρού διότι πίστευαν ότι αν δεν του επιτρέψουν το ζευγάρι δε θα πάει καλά γιατί ο νονός θα καταραστεί.
  102. Το πρώτο παιδί συνήθως αυτός που τους στεφάνωνε. Σε πολές περιπτώσεις έδιναν το παιδί να το βαφτίσει κάποιος τυχαίος.
  103. Προτιμούσαν να είναι κάποιος φίλος και μερικές φορές πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος.
  104. Απαγορευόταν
  105. Μπορούσαν
  106. Δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στο χωριό.
  107. Υπήρχε. Μόνο που τότε ενδιέφερε πιο πολύ να πάρουν χωράφια καιόχι χρήματα.
  108. Ήταν θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ των οικογενειών που γινόταν ο γάμος.
  109. Όχι
  110. Τα συνέτασαν στα συμβολαιογραφεία και το υπέγραφαν δυο τυχαίοι μάρτυρες.
  111. Χωράφια και χρήματα. Το πόσα χρήματα ήταν ανάλογο με τη δύναμη του πατέρα της νύφης.
  112. Όχι
  113. Ναι
  114. Δέντρα και ζώα
  115. Όχι δεν υπήρχε διαχορισμός. Μόνο στην περίπτωση που η κόρη έυρισκε μόνη της το γαμπρό τότε τις περισσότερες φορές δεν τους έδιναν τίποτα προίκα.
  116. Όχι
  117. Όχι. Αυτό εναπόκειτο στην κρίση των γονέων.
  118. Όταν ζούσε ο πατέρας οι αδερφοί δεν είχαν υποχρέωση για προίκιση. Όταν όμως είχε πεθάνει τότε κάποιος από τα αδέρφια κια μάλιστα ο μεγαλύτερος αναλάμβανε την κηδεμονία.
  119. Ναι
  120. Έμενε στον άνδρα της
  121. Όχι
  122. Ανάλογα με τις περιστάσεις.
  123. Δεν υπήρχαν διακρίσεις όλα τα παιδιά έπαιρναν όσο το δυνατόν ίσο μερίδιο εκτός απ' αυτό που έμενε με τους γονείες που έπαιρνε λίγο περισσότερο.
  124. Μικρότερο.
  125. Με διαθήκη
  126. Γινόταν με λαχνό. Αυτός ο τρόπος ίσχυε σε περίπτωση που έιχε γίνει το μοίρασμα της περιουσία και υπήρχε διαφωνία μεταξύ των παιδιών για το κομμάτι που τους έδινε ο πατέρας τους. Τότε έριχναν λαχνό. Παρεβρίσκονταν και οι πιο στενοί συγγενείς.
  127. Όλο
  128. Κανένας
  129. Οι κόρες του
  130. Μπορούσε
  131. Αν δεν είχε ακθόλου παιδιά
  132. Ανάλογα με τις περιπτώσεις.
  133. Τα ίδια με το κανονικό.