Τσίπιανα

Τσίπιανα

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Τσίπιανα
  4. 532
  5. Ηλείας
  6. Ηλείας
  7. Δεν υπάρχει παλαιότερο όνομα του χωριού.
  8. Όχι δεν κατοικείται από τέτοιους κατοίκους. Είναι αμηγείς Έλληνες
  9. Ουδεμία οικογένεια στις άνω ομάδες.
  10. Όχι
  11. Δεν μιλούσαν άλλη διάλεκτο εκτός της ελληνικής της δημοτικής.
  12. Μία εκκλησία υπήρχε παλαιότερα μία και σήμερα. Η σημερινή έχει χτιστεί γύρω στα 1900.
  13. Δεν ανήκαν προσωπικά σε κανέναν. Ήταν γενικά για όλους.
  14. Ένα Νεκροταφείο υπήρχε το μόνο, και υπάρχει.
  15. Σχολείο λειτούργησε περίπου κατά το 1970.
  16. Γεωργοκτηνοτροφικές
  17. Υπήρχε γεωργία, κυρίως καλλιεργείτο το σιτάρι και το καλαμπόκι βρώμης και κριθάρι.
  18. Γεωργικά προϊόντα για αυτοκατανάλωση ήταν το σιτάρι, το καλαμπόκι, βρώμη, το κριθάρι, δεν περίσευε για το εμπόριο τίποτε από αυτά.
  19. Σήμερα δεν εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες, ούτε νέες έχουν αρχίσει δεδομένου ότι η περιοχή είναι ορεινή πολύ και οι καλλιέργειες δεν ευδοκιμούν και για τις παλιές χρειάζεται πολύ εργασία και επίπονος, για αυτό σταμάτησε.
  20. Ουδέν από αυτά υπήρξαν στο χωριό μας
  21. Ποτέ δεν υπήρξαν στο χωριό μας εθνικές γαίες.
  22. Από 50 στρέμματα και πάνω.
  23. Το πολύ δέκα οικογένειες είχαν μεγάλους κλήρους.
  24. Τα πενήντα στρέμματα.
  25. Υπήρχε στο χωριό κτηνοτροφία από ανέκαθεν και ακόμη υπάρχει.
  26. Από το 1970 και έπειτα
  27. Δεν υπήρξαν τσελιγκάτα στο χωριό μας.
  28. Όχι, το χωριό μας είναι μακριά από την θάλασα.
  29. Δεν υπήρξαν βιοτεχνίες στο χωριό μας ούτε υπάρχουν.
  30. Δεν υπάρχουν
  31. Από το 1914 το χωριό μας έγινε Κοινότητς και έκτοτε πολλοί κάτοικοι έλαβαν μέρος στην οργάνωσή της άλλοι ως πρόεδροι, και άλλοι ως κοινοτικού σύμβουλοι.
  32. Στρεματιάτικα για χωράφια που κατείχαν καθένας από τους κατοίκους.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Όλοι ήσαν το ίδιο.
  34. Η κοινότητης υποχρεώνη τους κατοίκους να προσφέρουν προσωπική εργασία για την κατασκευή δρόμου ή για κάποια εργασία κοινοτική.
  35. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από ηλικία 18 έως τα 60. Οι δε γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  36. Αν κάποιος δεν πρόσφερε εργασία ετιμωρείτο με χρηματικό αντίτιμο βάσει του επικρατούντος ημερομισθίου εργασίας.
  37. Το πλείστον η αλληλοβοήθεια ίσχυε στις εργασίες του θέρου, τρύγου ή σε έκτακτες περιστάσεις.
  38. Ναι υπήρχε αλληλοβοήθεια και στο κτίσιμο των σπιτιών ή για την μεταφορά ξυλείας για την σκεπή ή για την μεταφορά υλικών ασβέστη κεραμυδιών, πέτρας κ.λ.π.
  39. Δεν ήτο περισσότερο ανεπτυγμένη στις γυναίκες παντός για εργασίες σπιτιού, κτένισμα μαλιών, γνέσιμο κ.λ.π. για την κατασκευή κλινοσκεπασμάτων και ρούχων ενδυμασίας φανέλες, πουλόβερ, κάλτσες και άλλα πλεκτά.
  40. Ο πατέρας του άνδρα, η μάνα, ο επόμενος γιος ή αδελφή του άνδρα, ο τρίτος αδελφός και όλοι καθεξής.
  41. Πατέρα, μάνα
  42. Παπούλη
  43. Νόνα ή βάβω ή τρανή
  44. Παπούλη
  45. Νόνα
  46. Εγγόνια
  47. Εγγόνια
  48. Ορέ Μήτσο
  49. Μωρί Βασίλω
  50. Όχι
  51. Όχι
  52. Ορέ Κώστα
  53. Μπάρμπα
  54. Θειά
  55. Μπάρμπα. Θειά
  56. Ανηψιούς
  57. Στο όνομά τους ανάλογα
  58. Τα πρωτότοκα παιδιά αγόρια ή κορίτσια έπρναν πάντα το όνομα του παπού της γιαγιάς του.
  59. Προγόνια
  60. Διπλάρια
  61. Συμπεθέρους
  62. Πατέρα
  63. Μάνα, μητέρα
  64. Κουνιάδο, κουνιάδα
  65. Πατέρα
  66. Μάνα, μητέρα
  67. Κουνιάδο, κουνιάδα
  68. Γαμπρέ μου
  69. Γαμπρέ μου και με το όνομά του
  70. Γαμπρό και στο όνομά του.
  71. Νύφη
  72. Νύφη
  73. Ανάλογα στο όνομά της
  74. Τα πρώτα παιδιά έπερναν υποχρεωτικά τα ονόματα του παπού από τον πατέρα ή της γιαγιάς και μετά ακολουθούσαν τα ονόματα των συγγενών της νύφης.
  75. Οι εργασίες μοιράζονταν ως εξής οι άνδρες είχαν τη φύλαξη και βοσκή των ζώων και την εκμετάλευσι τους, τη γεωργοκαλλιέργεια, οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού έκαναν και όλες τις άλλες από λίγα τα ξύλα, το νερό και τα ζώα και αγροτικές δουλειές βοηθητικώς.
  76. Βοηθούσαν σε όλες αλλά πιο πολύ στο σκάλισμα στο θέρο και στο λύχνισμα, στο αλώνισμα.
  77. Βοηθούσαν στο άρμεγμα, να πήζουν το γάλα να το βράσουν και να συσκευάσουν το τυρί καθώς και τη μυζήθρα.
  78. Τη φύλαξη του κοπαδιού και το όργωμα των χωραφιών.
  79. Από δέκα χρονών τα παιδιά άρχιζαν να βοηθούν στις δουλειές τα αγόρια βοηθούσαν στο κοπάδι τα κορίτσια στις οικιακές και όταν εχρειάζετο και στο κοπάδι.
  80. Τα παιδιά κάθε οικογένειας παντρεύονταν με τη σειρά ηλικίας του αλλά το πλείστον προηγούντο πρώτα τα κορίτσια και ήσαν και πολλά έπρεπε να προηγηθούν όλα.
  81. Κανονική ηλικία για τις γυναίκες ήταν τα 25 βία 30 για τους άντρες και μέχρι 35 ή 40. Ο άντρας πάντα έπρεπε να είναι μεγαλύτερος της γυναίκας.
  82. Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωρίο το πλείστον. Αλλά καμιά φορά τα συμφέροντα κάποιου τον αναγκάζαν να πέρνουν από γειτονικά χωριά.
  83. Το πλείστο το ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό σπίτι του γαμπρού σε εξαιρετικές περιπτώσεις και στης νύφης που ήταν προίκα της.
  84. Υπήρξαν άλλες περιπτώσεις που όλα τα αγόρια στο πατρικό σπίτι, και ζούσαν όλοι μαζί και εργάζονταν έτρωγαν και κοιμόνταν στο ίδιο σπίτι μέχρι που μεγάλωναν τα παιδιά τους και τότε εχώριζαν.
  85. Για ένα χρονικό διάστημα και έαν όλα τα αδέλφια συμφωνούσαν αλλά το πλείστον αυτό δεν κρατούσε πολύ γιατί πολλές φορές δεν συμφωνούσαν, μάλωναν κ.λ.π.
  86. Βέβαια, όταν γινόντουσαν πολλοί και δεν μπορούσαν να χωρεθούν στο ίδιο σπίτι, και αφού εν τω μεταξύ πέθαναν οι γονείς τους.
  87. Όλα τα παιδιά ανοίγαν δικό τους σπιτικό το πλείστον στο πατρικό έμενε ο μεγαλύτερος γιος ανάλογα με την προτίμηση του γονιού τους.
  88. Όταν είχε πολλά κορίτσια και δεν είχε αγόρι καθόλου.
  89. Καμιά φορά όταν εύρισκαν μεγαλύτερο συμφέρον.
  90. Κατά περιπτώσεις παντός όμως για το μικρότερο.
  91. Αναλόγως καμιά φορά εξαναγκάζετο να γράψη και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του.
  92. Όχι ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του αλλά τα πρώτα παιδιά αγόρι και κορίτσι έπερνε το ένα ένα το όνομα του πεθερού και άλλο το όνοαμ της πεθεράς.
  93. Όταν είχαν πολύ στενή συγγένεια μέχρι τρίτα εξαδέλφια. Υπήρξε στο χωριό μας τέτοιες περιπτώσεις και από μητέρα και από πατέρα.
  94. Βεβαίως υπήρχε και δεν τους εδίδετο άδεια γάμου.
  95. Μπορούσαν. Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις στο χωριό μας από ίδιο επώνυμο ή σόι που λέγεται.
  96. Στο χωριό μας δεν υπήρξαν περιπτώσεις διαζυγίων ούτε παλαιότεροι ούτε νεώτεροι.
  97. Το ζευγάρι πάντοτε στεφάνωνε ο νονός του γαμπρού, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις ο νονός της νύφης ή άλλος τις.
  98. Πάντοτε το πρώτο παιδί του ζευγαριού το βάφτιζε ο κουμπάρος που εστεφάνωνε το ζευγάρι, για άλλ εύρισκαν άλλους νουνούς.
  99. Προτιμούσαν να βρουν ξένους και το πλείστον ανώτερους κοινωνικά και οικονομικά
  100. Βεβαίως δεν επιτρεπόταν ο γάμος μεταξύ κουμπάρων.
  101. Όχι δεν μπορούσαν να παντρευτούν γιατί λογίζονται αδέλφια πνευματικά.
  102. Ως επί το πλείστον τη περίπτωση αυτή την εφάρμοζαν οι κλέφτες που τους ονόμαζαν μπραξέριδες στην λαϊκή έκφραση.
  103. Οι αμοιβαίες υποχρεώσεις τους ήταν να φυλάει και να προσέχει ο ένας τον άλλον καθώς και παν ότι ανήκε στον άλλο ιδιοκτησία, οικογένεια, συγγένειά του κ.λ.π.
  104. Μόνον άνδρες μπορούσαν να γίνουν μεταξύ τους, στην περιοχή μας δεν έχει συμβεί σε γυναίκες ή σε γυναίκες με άνδρες.
  105. Βεβαίως υπήρχε και συνεχιζόταν ακόμη ο θεσμός της προίκας.
  106. Με προικοσύμφωνα τα οποία τα έλεγαν προικοχάρτια.
  107. Τα νομικά συμβόλαια.
  108. Οι δύο συμπέθεροι απτέρες των νεονύμφων τα υπέγραφαν, τα συνέτασσαν σε κάποιο εγγράματο.
  109. Χρήματα δεν υπήρχον το πλείστον ζώα ή χωράφια.
  110. Καμιά φορά και σπίτι
  111. Στο χωριό
  112. Στο χωριό
  113. Στο χωριό
  114. Ασφαλώς η μεγαλύτερη έπαιρνε μεγαλύτερη προίκα.
  115. Σπάνιο φαινόμενο αυτό στο χωριό μας.
  116. Ασφαλώς η μητέρα προτιμούσε να δώσει την προίκα της στις κόρες της. Μεταβιβαζόταν στους γιους της.
  117. Όλοι συνεισέφεραν για την προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας εφ' όσον συζούσαν ή μετά το θάνατο του πατέρα.
  118. Βαβαίως είχε δικαίωμα εάν δε είχε υποβάλλη παραίτηση.
  119. Σπάνιες περιπτώσεις, αλλά αν συνέβαινε παρέμενε η προίκα στον άνδρα της ή τα μοιράζονταν με τους συγγενείς της.
  120. Όχι αυτό δεν συνειθίζετο στον τόπο μας.
  121. Ανάλογα θα ζητούσε και θα έδινε πάλι από αυτή που είχε πάρει από την προίκα της γυναίκας.
  122. Ανάλογα με τις περιστάσεις αλλά το πλείστον μετά το γάμο του καθέ παιδιού ο πατέρας κανόνιζε ότι αναλογούσε στο κάθε παιδί.
  123. Ανάλογα μερικοί γονείς αγαπούσαν περισσότερο το τελευταίο παιδί και όσο μπορούσαν αφήναν κάτι παραπάνω σε αυτό από τα άλλα παιδιά.
  124. Ήτο πάντα μεγαλύτερο το μερίδιο των κοριτσιών μαζί με την προίκα που έπερναν με το γάμο τους.
  125. Το πλείστον η μεταβίβαση γινόταν προφορικά ή με ιδιωτικό προικοσύμφωνο απλό και καμιά φορά όταν η περιουσία ήταν μεγάλη τότε γινόταν με διαθήκη επίσημη.
  126. Βεβαίως το μοίρασμα γινόταν με λαχνό εφόσον επρόκειτο για κτήματα ή και για κινητά μεταξύ στενών συγγενών.
  127. Αν πεθάνη καμιά φορά πρώτος ο σύζυγος το μερίδιο της γυναίκας του ήταν το ίδιο με των παιδιών δηλαδή μοίραζαν όλα ψυχομοίρι.
  128. Τα αδέλφια του συζύγου η μάνα του και αδελφές του.
  129. Βεβαίως οι κόρες του τον κληρονομούσαν
  130. Βεβαίως εάν δεν υπήρχαν άλλοι κληρονόμοι, εάν υπήρχαν κληρονομούσαν όλοι ανάλογο μερίδιο.
  131. Εάν δεν είχε καθόλου παιδιά, τότε αποφάσιζαν να υιοθετήσουν παιδί. Εάν είχαν κορίτσια μόνο τότε έπαιρναν γαμπρό στα κορίτσια. Στο μεγαλύτερο ή στο μικρότερο.
  132. Προτιμούσαν σε αυτές τις περιπτώσεις παιδιά αδελφών τους ή συγγενών τους.
  133. Κληρονομούσαν όλη την περιουσία των γονιών του εάν, δε, είχε και νομικά ασφαλιστή.