- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Άγιος Γεώργιος Πύργου
- 536
- Αγίου Γεωργίου Πύργου
- Ηλείας
- Ηλείας
- Όχι
- Όχι
- Υπήρχαν δυο εκκλησίες: 1) Των "Αγίων Θεοδώρων" χτισμένη λίγο έξω από την κοινότητα και 2) Η "Γέννηση της Θεοτόκου εντός της κοινότητας. Πρώτη χτίστηκε...
- Και οι δυο χτίστηκαν από την κοινότητα.
- Ενα βρίσκεται στο άκρο της κοινότητας από παλιά. Πριν τη δεκαετία 1930-40.
- Από τα τηρούμενα βιβλία του αρχείου του σχολείου φαίνεται για πρώτη φορά το έτος 1896.
- Οι κάτοικοι ασχολούντο με την καλλιέργεια κτημάτων. Αμπέλια για την παραγωγή σταφυλιών και κρασιού και σταφιδαμπέλων για την παραγωγή σταφίδας. Μικρή μερίδα ασχολείτο με την παραγωγή δημητριακών.
- Σταφύλια-σταφίδα-λίγες ελιές και λάδι. Σιτάρι-καλαμπόκι σε μικρές ποσότητες. Από τ' άλλα προϊόντα λίγα απ΄όλα.
- Η σταφίδα κυρίως προωθείτο στο εμπόριο. Όλα τα υπόλοιπα προϊόντα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
- Σήμερα καλλιεργούνται όλα τα προαναφερθέντα και επί πλέον οι κάτοικοι ασχολούνται από του έτους 1967 με την καλλιέργεια κηπευτικών και φυστικιών καθώς και της πατάτας.
- Όχι
- Όχι
- Κυρίως από 20 στρέμματα και πάνω.
- Περίπου από τους κατοίκους οι 12 ως 15 κατείχαν γη 20 στρεμμάτων.
- Περίπου τα 10 στρέμματα
- Ναι υπήρχε προβατοτροφία και αιγοτροφία.
- Πριν του έτους 1930
- Δεν υπήρχαν αλλ' ούτε και σήμερα υπάρχουν.
- Όχι
- Όχι
- Η κοινωτική οργάνωση ήταν ίδια η σημερινή. Απαρτίζονταν δη. Από τον πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου.
- Δεν πλήρωναν παλαιότερα οι κάτοικοι φόρους.
- Δεν χωριζόντουσαν σε κοινωνικές τάξεις.
- Ναι ήταν συνηθισμένο. Ο πρόεδρος της κοινότητας καθόριζε πρόγραμμα εκτελέσεως έργων. Π.χ. Χτίσιμο σχολείου, εκκλησίας, κατασκευή δρόμων, διάνοιξη χαντακιών κ.ά. Προγραμματίζετο επίσης εργασία συντηρήσεως τέτοιων έργων.
- Η συμμετοχή για τους άνδρες ήταν υποχρεωτική από της ηλικίας των 18 ετών ως της 60ης. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
- Ναι τιμωρείτο με χρηματικό πρόστιμο. Τούτο δεν καταβάλλετο από τους ίδιους στο Δημόσιο Ταμείο κατόπιν σχετικού εντάλματος.
- Ναι ήταν και κυρίως στις γεωργικές εργασίες (τρύγο θέρισμα κ.ά) και τις έλεγαν "Δανεικαριές". Καμμιά φορά όταν κάποιος οικογενειάρχης αρρώσταινε και δεν μπορούσε να εκτελέσει επέιγουσα γεωργική του εργασία, την εκτελούσαν άλλοι φίλοι ή συγγενείς. Αυτό λεγόταν "Ξέλαση"
- Ναι στο χτίσιμο των σπιτιών
- Οχι
- Οπ ατέρας του άνδρα, η μητέρα του άνδρα, τ' αδέρφια του άνδρα αδελφός-αδελφή, η γυναίκα του άνδρα και τα παιδιά του ζευγαριού αγόρια και κορίτσια.
- Πατέρα
- Παππούλη
- Γιαγιά αλλά και νόνα.
- Παππούλη
- Γιαγιά ή νόνα
- Με το όνομα των παιδιών.
- Με το όνομα των παιδιών
- Με το όνομά τους ή με το "ο λάλας μου"
- Με το όνομά τους ή και με τη λέξη: Η τσάτσα μου"
- Οχι
- Οχι
- Με το όνομά τους
- Θείο ή μπάρμπα
- Θεία
- Θείο ή μπάρμπα και θεία
- Με το όνομά τους
- Με το όνομ΄ατους
- Οχι
- Προγόνια
- Διπλάρια
- Συμπεθέρους
- Πατέρα
- Μάνα
- Με το όνομά τους
- Πατέρα
- Μητέρα ή μάνα
- Με το όνομά τους
- Με το όνομά του ή με τη λέξη: "γαμπρέ"
- Με το όνομά του ή με τη λέξη: "γαμπρέ"
- Το ίδιο "γαμπρέ"
- Με το όνομά της
- Με το όνομά της
- Με το όνομά τους και πολλάκις με τις λέξεις: "γυναίκα", "άνδρα" αντίστοιχα.
- Στο πρώτο αγόρι της οικογένειας δινόταν το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο κορίτσι της γιαγιάς πάλι από τον πατέρα. Στη συνέχεια του παππού και της γιαγιάς της μητέρας. Τα υπόλοιπα έπαιρναν το όνομα της αρεσκείας του γαμπρού.
- Οι άνδρες ασχολούντο με τις γεωργικές εργασίες. Οι γυναίκες εκτός απ΄το νοικοκυριό τους ασχολούντο στο να βοηθούν το άντρα τους σ' όλες τις γεωργικές εργασίες. Κουβαλούσαν ξύλα, νερό, φρόντιζαν τα ζώα, έβοσκαν τα ζώα.
- Εσκαβαν, τρυγούσαν, χαράκωναν τα κλήματα, μάζευαν ελιές, έσπερναν, θέριζαν και γενικά όλες τις αγροτικές δουλειές.
- Εβοσκαν τα ζώα, τα πήγαιναν για πότισμα, τα οδηγούσαν στη στάνη, τα άρμεγαν τα κούρευαν κά.
- Το κλάδεμα, το ζευγάρι (όργωμα), το πάτημα των σταφυλιών, το αλώνισμα, το κάψιμο των χόρτων, το κουβάλημα του λαδιού από το ελαιοτριβείο.
- Τα παιδιά βοηθούσαν τους γονείς στις εργασίες τους από 12 κυρίως χρονών. Τα αγόρια στις γεωργικές εργασίες τον πατέρα και τα κορίτσια τη μητέρα στο νοικοκυριό.
- Κυρίως επικρατούσε η αντίληψη ότι έπρεπε πρώτα να παντρευτούν τα κορίτσια. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις, που παντρεύονταν πρώτα τα αγόρια αν είχαν μικρές αδερφές.
- Για τους άνδρες και για τις γυναίκες η πιο συνηθισμένη ηλικία ήταν των 22-35 ετών. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη του άνδρα όταν κατά το γάμο υπήρχε συμφέρον προικός περιουσιακό ή χρηματικό.
- Οχι. Από όποιο χωριό τύχαινε.
- Αμέσως μετά το γάμο το νέο ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού. Εκεί τους υποδεχόταν η μητέρα του γαμπρού που φιλούσε το γιό της και στη συνέχεια ασπαζόταν τη νύφη, με το εικόνισμα στα χέρια.
- Ναι ζούσαν όλοι μαζί. Εργαζονταν όλοι στην πατρική περιουσία και ο πατέρας μοίραζε στους γιούς του το μερίδιο που αναλογούσε στον καθένα. Έτρωγαν και κοιμόντουσαν όλοι στο ίδιο σπίτι φροντίζοντας από κοινού για όλα τα προβλήματα, που απασχολούσαν γενικά το πατρικό σπίτι. βέβαια τον πρώτο λόγο είχε ο πατέρας.
- Ναι. Εργάζονταν όλοι μαζί στην πατρική περιουσία. Ο πατέρας ήταν αρχηγός και προγραμματιστής των εργασιών. Όταν όμως ένα από τα παιδιά του αποφάσιζε να εγκατασταθεί σ' άλλο σπίτι ή τότε ο πατέρας του του έδινε το μερίδιό του από την πατρική περιουσία.
- Η συχνότερη αιτία χωρισμού των αδελφών ήταν η στενότητα χώρου στο πατρικό σπίτι. Τα αδέρφια τότε έπαιρναν το μερίδιο τους από την πατρική περιουσία. Το ίδιο συνέβαινε και σε περίπτωση θανάτου του πατέρα.
- Εμενε ο μεγαλύτρερος γιός.
- Οταν δεν υπήρχε στην οικογένεια αγόρι. Οι γονείς της κόρης φρόντιζαν να της βρουν ένα παλικάρι από το χωριό κατά προτίμηση, που διεκρίνετο για την ηθικότητά του, την τιμιότητά του.
- Ναι πήγαιναν και στην περίπτωση αυτή ο σώγαμπρος κρατούσε και την δική του περιουσία και της γυναίκας του.
- Για το μεγαλύτερο κορίτσι
- Ο πεθερός του σώγαμπρου ήταν υποχρεωμένος να εξασφαλίσει το γαμπρό του από περιουσία. Αν υπήρχαν κι άλλα κορίτσια στην οκογένεια έπαιρναν κι αυτά το μερίδιό τους όταν παντρεύονταν και όλα τα υπόλοιπα περιουσιακά (κτήματα κ.α.) έμεναν στον σώγαμπρο.
- Ο σώγαμπρος κρατούσε τ΄ όνομά του και τα παιδιά του έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους
- Δεν παντρεύοντα πρώτα και δεύτερα εξαδέλφια καθώς και κουμπάροι. Παντρεύονταν όμως από τρίτα και πάνω εξαδέλφια από πατέρα.
- Ναι υπήρχε. Θεωρούνταν στενοί συγγενείς.
- Όχι, δεν υπήρχε κώλυμα
- Ναι υπήρχαν διαζύγια. Οι δε λόγοι που οδηγούσαν σ΄ αυτά ήταν 1)η ατεκνία, 2)η ασυμφωνία χαρακτήρων και 3)τα περιουσιακά
- Ο νόνός του γαμπρού. Τον καλούσε το ζευγάρι πριν από ένα μήνα περίπου προσφέροντάς του και δώρα.
- Το πρώτο παιδί βάφτιζε ο νονός του γαμπρου και κουμπάρος τώρα. Τα υπόλοιπα διάφοροι άλλοι συγγενείς, φίλοι κατά προτίμηση του γαμπρού.
- Στην περίπτωση αυτή προτιμούσαν κουμπάρο πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο.
- Απαγορευόταν
- Όχι
- Μια απλή φιλία. Ακόμη ένα σημαντικό περιστατικό ανάμεσα σε δύο ανθρώπους μπορούσε να τους οδηγήσει στη σκέψη να γίνουν αδελφοποιτοί. Μια υποχρέωση του ενός προς τον άλλο η προσφορά μιας σημαντικής βοήθειας κ.α.
- Ο ένας αγαπούσε τον άλλο πολύ. Βοηθούνταν στις διάφορες εργασίες τους. Συμβουλευόταν ο ένας τον άλλο και γενικά συμπεριφέροντο σαν πραγματικά αδέλφια.
- Κυρίως άνδρς μεταξύ τους
- Ναι υπήρχε. Ο γαμπρός σχεδόν πάντα ζητούσε από τους γονείς της μελλοντικής συζύγου του προίκα (χωράφια ή χρήματα)
- Γινόταν με προικοσύμφωνα
- Όχι μόνο με προικοσύμφωνα
- Τα συνέτασσαν και τα υπέγραφαν οι συμπέθεροι. Οι πατεράδες γαμπρού και νύφης και παρουσία τρίτου προσώπου αποδεκτού κι από τους δύο.
- Χρήματα. Το πσό κυμαινόταν μεταξύ 10.000 και 20.000 δρχ και πάντοτε σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση του πατέρα.
- Πολύ σπάνια
- Στο χωριό
- Ναι
- Ζώα
- Η πρώτη κόρη έπαιρνε συνήθως το μεγαλύτερο μερίδιο. Και αυτό λόγω της ηλικίας της έπαιρνε να παντρευτεί και να φύγει από το σπίτι.
- Όχι
- Ναι μεταβιβαζόταν στις κόρες της. Στην περίπτωση που η οικογένεια είχε μόνο γιούς μεταβιβαζόταν σ΄ αυτόν που αποφάσιζε να κατοικήσει μαζί της.
- Δεν είχαν καμμιά υποχρέωση. Αν είχε πεθάνει ο πατέρας κάθε αδελφός μπορούσε να προσφέρει ό,τι ήθελε από την πατρική περιουσία που είχε πάρει ή κληρονομήσει ή από τη δική του περιουσία που απέκτησε.
- Όχι δεν είχε τέτοιο δικαίωμα. Συνήθως οι κοπέλες που προικίζοντο έκαναν δήλωση παραιτήσεως μετά την πατριά τους και δεν έπαιρναν τίποτε άλλο (κληρονομικό μερίδιο).
- Τις περισσότερες φορές παρέμενε στον άνδρα της. Σπάνια επιστρεφόταν πάλι στην οικογένειά της.
- Όχι
- Ανάλογα με τις περιστάσεις. Η μεταβίβαση γινόταν και κατά την παντριά των γιών και μετά το θάνατο των γονιών. Επικρατέστερη η περίπτωση που ερχόταν ο θάνατος του πατέρα. Δηλ μετά το θάνατο του πατέρα.
- Ανάλογα με την περίπτωση εξαρτάτο από την επιθυμία του πατέρα.
- Αν τα κορίτσια που παντεύονταν ήταν κάποιας ηλικίας έπαιρναν μεγακύτερο μερίδιο από τα αγόρια. Αυτό αποτελούσε κίνητρο για το γαμπρό να την παντρευτεί. Σ΄ άλλες περιπτώσεις έπαιρναν πότε ίσο και πότε μικρότερο μερίδιο. Ανάλογα με την περίπτωση.
- Τις περισσότερες φορές προφορικά
- Όχι
- Τα παιδιά της οικογένειας μοιράζονταν την πατρική περιουσία και από κοινού συντηρούσαν και φρότιζαν τη μητέρα τους.
- Κληρονομικά δικαιώματα είχαν οι άλλοι συγγενείς. Σε πρώτη θέση οι αδελφοί του συζύγου και τα παιδιά του, οι αδελφές του κι έπειτα οι άλλοι.
- Τον κληρονομούσαν οι κόρες του και κανείς άλλος
- Ναι, κληρονομούσε το θείο του. Πολλές φορές ο θείος μετά το θάνατο του αδελφού του έπαιρνε και το παιδί στο σπίτι του. Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας του.
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
- Προτιμούσαν τα παιδιά των αδελφών
- Κληρνονομούσε όλη την περιουσία
