Σφηκιά

Σφηκιά

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Σφηκιά
  4. 579
  5. Σφηκιάς
  6. Ημαθίας
  7. Βόσουβα (σλαβική ονομασία) Το 1927 μετονομάσθηκε σε Σφηκιά
  8. Γηγενείς οι κάτοικοι του χωριού (ντόπιοι)
  9. Δεν υπάρχει καμία οικογένεια που να ανήλεο στις παραπάνω κατηγορίες
  10. Ανέκαθεν ομιλείται η απλή ελληνική γλώσσα
  11. Υπήρχαν και υπάρχουν 6 έξι εκκλησίες. Παλαιότερη ο Άγιος Δημήτριος στο 1200μ.Χ.
  12. Όλες οι εκκλησίες ανήκαν σ'ολόκληρο το χωριό.
  13. Υπήρχε μόνο ένα
  14. Γύρω στο 1900
  15. 1)περισσότεροι με κτηνοτροφία 2) λιγώτεροι με τη γεωργία
  16. 1. Καλαμπόκι 2. Σιτάρι 3. Κριθάρι 4. φασόλια 5. κηπευτικά 6. λαχανικά
  17. Όλες οι παραγωγές ήταν για αυτοκατανάλωση.
  18. 1. καλλιέργειες: καπνού, μήλου, ροδάκινου, κερασιάς, σιταριού, ακαλαμποκιού, 2. Από τις παλιές καλλιεργούνται μόνο γι αυτοκατανάλωση 3. καπνός (1965), μήλο (1960), κεράσι, ροδάκινο (1970)
  19. Ήταν τούρκικο τσιφλίκι. Και σήμερα αρκετή (περισσότερη) έκταση είναι τσιφλίκι.
  20. Σε γεωργικές εκμεταλεύσεις- το δόσιμο έφθανε το 33% επί της παραγωγής. Στους κτηνοτρόφους το δόσιμο ήταν συμβολικό (δώρα κ.α.)
  21. Δεν υπήρχαν δημόσια κτήματα, γιατί όπως λέγεται το τουρκικο τσιφλίκι αγοράσθηκε από κάποιον Τζιτζικώστα Γεώργιο (3500 στρ. Δάσος, 750 στρ. Καλλιεργήσιμα
  22. Δεν υπήρχε κλήρος μέχρι το 1940. Το 1952 απαλλοτριώθηκε έκταση 3000 στρ. 5μελής οικογένεια 15 στρέμματα.
  23. Το 1952 πήραν κλήρο (15 στρ. Γύρω στις 120 οικογένειες. Το 1964 μοιράσθηκαν διαθέσιμα σε 80 ακτήμονες (5-6 στρ.)
  24. Είναι γύρω στα 7 στρ. Ανά κληρούχο. Υπάρχουν πολλοί ακτήμονες.
  25. Μέχρι το 1970 υπήρχαν γύρω στα 7-8 χιλ. Γιδοπρόβατα. Σήμερα περίπου 3 χιλ. Γίδια
  26. Άρχισε να υπάρχει οικόσιτη κτηνοτροφία γύρω στα 1970.
  27. Υπήρχαν 5-6 τσελιγκάτα. Δεν υπάρχουν σήμερα.
  28. Όχι
  29. Υπήρχαν λίγοι αργαλειοί
  30. Σταμάτησαν να λειτουργούν. Ότι χρειάζονται το βρίσκουν στο εμπόριο.
  31. Μέχρι το 1929 εκλέγονταν δια βοής σε συγκέντρωση ο προεδρεύων μουχτάρης (μουχτάρ) και οι σύμβουλοι (2).
  32. Σε γεωργικές καλλιέργειες το 33% επί της παραγωγής στους μπέηδες ιδιοκτήτες του τσιφλικιού.
  33. Χωρισμένοι σε νοικοκυραίους και φτωχούς. Η διάκρισηη στηριζόταν αποκλειστικά σε περιουσιακά στοιχεία (κοπάδια, κτήματα κλπ.)
  34. Ανέκαθεν όλοι οι χωριανοί βοηθούσαν και συμμετείχαν στην κατασκευή κοινοφελών έργων.
  35. Για τους άνδρες εφ' όσον ήταν άνω των 20 χρόνων ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή. Όπου χρειάζονταν βοηθούσαν οι γυναίκες.
  36. Αν κάποιος δε βοηθούσε τιμωρούνταν με αποκλεισμό από τη χρήση του έργου. Ακόμη τον κορόϊδευαν και τον περιφρονούσαν.
  37. Ανέκαθεν υπήρχε αλληλοβοήθεια σε όλες γενικά τις ασχολίες (συμπριά λεγόταν αυτή η σύμπραξη, η αλληλοβοήθεια)Σήμερα γίνεται μεταξύ συγγενών ή φίλων. Υπήρχε η συμπριά μέχρι το 1965-1970.
  38. Γενικά σε κάθε εργασία σε οποιαδήποτε δραστηριότητα υπήρχε η συμπριά. Σήμερα υπάρχει κάποια απομόνωση ψυχρότητα.
  39. Πραγματικά οι γυναίκες βοηθόντουσαν περισσότερο μεταξύ τους σε όλες γενεικά τις δουλειές (μέχρι και ξύλα κουβαλούσαν η μία για την άλλη)
  40. Κάθε οικογένεια είχε περίπου 8-10 μέλη. Πατέρας-μητέρα-5-6 παιδιά-γονείς του πατέρα ή της μητέρας ή ακόμα και παππούδες και γιαγιάδες
  41. Πατέρα-μάνα
  42. Παππού
  43. Μανιά ή μπάμπου
  44. Παππού
  45. Μανιά ή μπάμπου
  46. Με τα ονόματά του (Γιώργο, Μαρία)
  47. Επίσης με τα ονόματα. Σπάνια τα φώναζαν (ένδειξη χαράς γιόκα, ντάσιο)
  48. Με τα ονόματα σπάνια έλεγαν αδελφέ-αδελφή
  49. Το ίδιο με το προηγούμενο
  50. Επαιζε ρόλο αρχηγού στα παιδιά της οικογένειας μόνο αν ήταν αγόρι.
  51. Αντικαθιστούσε τη μητέρα όταν έλειπε.
  52. Με το όνομα
  53. Τον φώναζε μπάρμπα
  54. Θειά
  55. Μπάρμπα-θειά
  56. Με το όνομα
  57. Για το αγόρι ο δικός μου για το κορίτσι το όνομα.
  58. Δεν υπήρχε ξεχωριστό όνομα.
  59. Ψυχογιός ψυχοθυγατέρα
  60. Οχι
  61. Οι άνδρες συμπέθερο-α. Οι γυναίκες συμπέθερο-α.
  62. Αφέντη
  63. Μάνα
  64. Αφέντη-κυράτσα
  65. Παππού
  66. Γριά-μπάμπου
  67. Στο όνομα
  68. Γαμπρέ
  69. Γαμπρέ
  70. Στο όνομα
  71. Νύφ'
  72. Νύφ'
  73. Ο άνδρας τη γυναίκα μωρή η γυναίκα στο όνομα
  74. Ο νονός αποφάσιζε και έδινε το όνομα της αρεσκείας του
  75. Οι δουλειές δεν ήταν μοιρασμένες. Συνήθως η γυναίκα βοηθούσε στις δουλειές του άνδρα.
  76. Όλες τις δουλειές, εκτός από το όργωμα και άλλες που χρειάζεται μυϊκή δύναμη.
  77. Βοηθούσαν στο άρμεγμα, στο κούρεμα στο πίτιασμα, στο σφάξιμο, στο τάϊσμα.
  78. Καθαρή γυναικεία δουλειά ήταν η ασχολεία στον αργαλειό
  79. Ήταν το όργωμα των χωραφιών, η βοσκή των ζώων, οι διάφορες κατασκευές κτιρίων.
  80. Από 6-7 χρονών βοηθούσαν όπου μπορούσαν. Τα κορίτσια βοηθούσαν την μητέρα, τα αγόρια τον πατέρα.
  81. Οι γάμοι γίνονταν με προξενειό ή απαγωγή. Προηγούνταν κάποιοα γνωρισμία μεταξύ των οικογενειών. Συνήθως παντρεύονταν κατά σειρά ηλικίας, μερικές φορές όμως δεν τηρούσαν σειρά.
  82. Για τις γυναίκες θεωρούνταν κατάλληλη η ηλικία λίγο στα 16. Για τα αγόρια γύρω στα 18. έπρεπε η γυναίκα να είναι οπωσδήποτε μικρότερη.
  83. Δεν ήταν αναγκαίο να είναι από το χωριό. Συνήθως ήθελαν γαμπρό ή νύφη από κοντινά χωριά (Ριζήματα "Μποστάνη", Πολυνδένδρι "Κόφοβα" Δάσκιο "Ντράτσκο" ελαφ΄΄ινα "Σπουρλίτα"
  84. Αρχικά καθόταν στο πατρικό σπίτι του γαμπρού και στη συνέχεια με τη βοήθεια του πατέρα, των αδελφών έκανε δικό του.
  85. Μέναν όλοι στο ίδιο πατρικό σπίτι, πολλές φορές στο ίδιο δωμάτιο, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, και, σιγά σιγά με αλληλοβοήθεια δημιουργούσαν ο καθένας το νοικοκυριό χωρίς να παύει η προηγούμενη στενή σχέση.
  86. Μόνο όταν χώριζαν με προφορική εντολή του πατέρα-αρχηγού έπαιρνε ο καθένας το μερίδιό του από την πατρική περιουσία.
  87. Συνήθως όταν γίνονταν πολλοί μέσα στο πατρικό και αντιμετώπιζαβ μεγάλες δυσκολείες τότε μόνο χώριζαν (αγαπημένα) χώριζαν και νωρίτερα αν συνέτρεχαν σοβαροί λόγοι (γκρίνιες, μαλώματα)
  88. Συνήθως έμενε αυτός που συμπαθούσαν περισσότερο οι γονείς και συχνά αυτός ήταν ο μικρότερος γυιός ή το μικρότερο κορίτσι.
  89. 1) Συνήθως όταν υπήρχαν μόνο κορίτσια. 2) Αν για διάφορες αιτίες (γκρίνια, συμπάθεια κλπ) δεν έμενε αγόρι στο πατρικό τότε έπαιρναν ισόγαμπρο
  90. Ναι συνέβησαν και τέτοιες περιπτώσεις
  91. Πάλι έπαιζε ρόλο η συμπάθεια, αλλά για διάφορους λόγους (προίκα κ.α.) αυτό συνέβαινε με τη μικρότρερη.
  92. Δεν μοιραζόταν η πατρική περιουσία αλλά την έπαιρνε ο σώγαμμπρος κατόπιν συμφωνίας.
  93. Άλλαζε το επίθετό του με το επώνυμο του πεθερού, κάτι που συνέβαινε και μετα παιδιά του. (έπρεπε να διατηρηθεί το επώνυμο του πεθερού) (Μελιόπουλος Κων/νος-Ξενόπουλος Κων/νος)
  94. Μέχρι και δεύτερα ξαδέλφια δεν επιτρεπόταν. Μετά το '40 συνέβη γάμος δευτεραξαδέλφων. Αυτό έγινε σε δευτεραξαδέλφια και από την πλευρά του πατέρα και από την πλευρά της μάνας.
  95. Υπήρχε εμπόδιο θρησκευτικό. Το θεωρούσαν μεγάλο αμάρτημα.
  96. Μπορούσαν να παντρευτούν αρκεί να μην υπήρχαν τα ανωτέρω εμπόδια.
  97. Υπήρξαν περιπτώσεις διαζυγίων. Οι λόγοι κληρονομικά, μαλώματα, μοιχείες, τεμπελιά του άνδρα ή της γυναίκας.
  98. Πάντοτε στεφάνωσε ο νονός του γαμπρού. Αν δε μπορούσε αυτός όριζε ποιος θα στεφάνωνε κάτι που γινόταν σεβαστό.
  99. Όλα τα παιδιά τα βάφτιζε ο νονός. Αν δεν ήθελε πάλι όριζε τον αντικαταστάτη.
  100. Δεν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο παρά μόνο αν ήθελε ο νονός και αυτός θα όριζε τον κουμπάρο.
  101. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρεπόταν γάμος ανάμεσα στις οικογένειες των κουμπάρων.
  102. Βέβαια, επιτρεπόταν κάτι τέτοιο.
  103. Όταν υπήρχε μεγάλη συμφωνία, πολύ ταίριαγμα τότε μόνο συνέβαινε συτό.
  104. Αναγκαία, απαραίτητη υποχρέωση οι αδελφοποιτοί να συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλο και στη χαρά στη λύπη.
  105. Μόνο ανάμεσα σε άνδρες ή ανάμεσα σε γυναίκες
  106. Ανέκαθεν δινόταν προίκα (μικρή ή μεγάλη) γαμπρός δεν είχε γνώμη πάνω σ' αυτό το θέμα. Το αποφάσιζαν και το εκτελούσαν οι συμπέθεροι.
  107. Δινόταν προφορικά. Ο λόγος ήταν συμβόλαιο. Υπήρχε η μπέσα.
  108. Δεν υπήρχε
  109. Δεν υπήρχαν-δεν έδιναν.
  110. Δεν υπήρχε
  111. Μόνο στο σώγαμπρο
  112. 1-2 γιδοπρόβατα σα δώρο
  113. Ολα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα
  114. Η ακίνητη περιουσία έμενε στ'αγόρια ή στο σώγαμπρο.
  115. Αν υπήρχε με μυστικό τρόπο πήγαινε η προίκα αυτή στα κορίτσια, διαφορετικά έμενε στ' αγόρια.
  116. Και οι αδελφοί ήταν το ίδιο με τον πατέρα υποχρεωμένοι να προικίσουν τις αδελφές.
  117. Μόνο ότι έπαιρνε σαν προίκα. Μετά δεν είχε κανένα δικαίωμα στην πατρική περιουσία.
  118. Πάντοτε έμενε στον άνδρα της αν ήθελε ο άνδρα ς της την επέστρεφε
  119. Όχι
  120. Πάντοτε τα αγόρια έπαιρναν το μερίδιο από την πατρική περιουσία όταν χωρίζαν, σχηματίζοντας δικά τους νοικοκυριά.
  121. Παίρναν ίσο μερίδιο πάντοτε όμως με την εντολή του πατέρα και συχνά μετά από κλήρωση.
  122. Σε ακίνητη περιουσία δεν έπαιρνα τίποτα. Πάντοτε η αξία της προίκας ήταν μικρότερη από την αξία του μεριδίου των αδελφών της (αγόρια).
  123. Η οποιαδήποτε μεταβίβαση γινόταν προφορικά.
  124. Ναί, γίνονταν. Το μοίρασμα της περιουσίας στα αγόρια γινόταν με λαχνό (χωράφια, γιδοπρόβατα). Πάντα κρατά ένα μερίδιο για τα γηρατειά. Το παίρνει όποιος μείνει μαζί τους.
  125. Το μερίδιο του πατέρα πάντα πήγαινε στη μητέρα. Μετά το θάνατό της μοιράζεται στα παιδιά. Το μοιράζει νωρίτερα η ίδια ή το μοιράζονται τα παιδιά.
  126. Διεκδικούν από την περιουσία και τα αδέλφια του άνδρα. Η γυναίκα μόνο για τη δική της περιουσία μπορεί να αποφασίσει.
  127. Έμενε η περιουσία στα κορίτσια του ή στο σώγαμπρο αν υπήρχε.
  128. Από τον αδελφό του πατέρα μόνο αν όριζε ο ίδιος διαφορετικά διεκδικούσαν τα αδέλφια, τα ανήψια όλα. Από τον αδελφό της μητέρας δε μπορούσε να συμβεί αυτό σε καμιά περίπτωση.
  129. Μπορούσε να υιοθετήσει μόνο αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  130. Από αδέλφια ή κοντινούς συγγενείς. Σπάνια από μακρινούς συγγενείς ή ορφανα.
  131. Αν ήταν καλό διεκδικούσε σαν κανονικό παιδί, διαφορετικά το έδιωχναν χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα.